De directrice in Suntazi kwam met het voorstel dat om een drietal kamertjes te schilderen / sausen. Deze kamertjes worden gebruikt als de arts zieke kinderen apart kan onderzoeken.Teven is de trap bij de ingang buiten naar de hal van deze kamertjes onveilig om te betreden. De directrice is al meer dan twee jaar bezig om deze onveilige situatie op te lossen. Op de een of andere manier lukt dit niet. Dit is voor Let’s Go! vandaag de laatste uitdaging.De wanden van de kamers zijn geschilderd en de traptreden zijn veilig bepleisterd. In een slaapzaal worden de spiegels nog opgehangen en dan is deze kamer ook klaar. In de wasruimte bij de kantine worden de vloertegels nog ingevoegd, bij de speelplaats worden nog twee rolbeugels en een bord Wijhe – Suntazu geplaatst. Daarna word het gereedschap in de bus geplaatst. De laatste handelingen van opruimen en schoonmaken worden verricht. Tussentijds worden dezelfde handelingen in Laubere afgedaan. De bus komt even over naar Laubere om onze mensen die daar nog zijn op te halen en het laatste resultaat te bekijken in Suntazi. Als afsluiting in Suntazi krijgen we gezamenlijk nog een maaltijd met de dankzeggingen over en weer. Tevens werd ons gevraagd om iets in het gastenboek te schrijven. Daarna werd de laatste rit naar Laubere gemaakt om onze bagage op te halen en ons te verfrissen voor de terugreis. De laatste afspraken werden nog afgehandeld zoals een bezoek aan de boerderij waar melkmachineonderdelen van de fam. Horsman naar toe zijn gegaan.
Ook hier werd als afsluiting de laatste warme maaltijd door Kokkie voor ons klaargemaakt en genuttigd. En dan komt er toch een eind aan weer een week waarin ontzettend veel energie is gestoken in het werk dat we samen in goede harmonie hebben kunnen afronden.
De terugreis
Het afscheid is daar en terug reis kan beginnen. Menigeen werd door de vermoeidheid overmand, anderen overdachten wat zij deze week hadden meegemaakt. Even voorbij Riga werden wij vanuit Wijhe door Radio Airplay gebeld. De verbinding was niet zo geweldig, maar dat zijn situaties die wij niet in de hand hadden. Zij waren benieuwd hoe wij de week hadden doorgemaakt. Verder zijn we zonder problemen in Kosewo aangekomen.
In Kosewp konden de chauffeurs weer op krachten komen voor de lange reis die nog voor ons ligt. De passagiers hadden een vrije invulling. Wij hadden ’s morgens eerst een uitstekend ontbijt in het restaurant. Daarna werd Harrie van Munster zijn “baard“ behandeld volgens de weddenschap door Loes Kruit en Mariska Smallegoor. De opbrengst staat nu totaal op € 551,- Na deze “demonstratie” was er gelegenheid voor de deelnemers om met paard en wagen de omgeving te bekijken. Hier was grote belangstelling voor. Men kon zonder grote inspanning toch van de bijzonder mooie omgeving genieten. Het ging bepaald niet in wandel tempo. De paarden kregen soms flink de sporen over de smalle paadjes door de bossen en langs de mooie meren en akkers in het heuvellandschap. Het was echt genieten. Aan het beging van de middag kregen we warme maaltijd voorgeschoteld die ook weer prima was verzorgd. De reis werd op tijd weer opgepakt met de gedachte om onderweg hopelijk de wedstrijd van het Nederlands – Rusland mogelijk te kunnen bekijken. Het voetbal hebben wij gedeeltelijk via de radio kunnen volgen, via de TV was het helaas niet mogelijk. Ca 50 km voor de Duitse grens werd er weer gepauzeerd.
De zaterdag ging over in de zondag en werd het tijd om Kasper Borgonjen te feliciteren. De reis werd weer voortgezet. Omstreeks 6.30 uur kwamen we bij een Rasthof om ons daar op te frissen en een ontbijt te gebruiken. Hier werd ruim de tijd voor genomen. Daarna werd de reis voortgezet tot vlak voor de Nederlandse grens om Herman en Rene met de vrachtwagen op te pikken om gezamenlijk weer verder te reizen. In de buurt van Holten zijn we voor de laatste keer naar de kant gegaan om samen met Peter vd Berg in gebed de reis door te nemen en te bedanken dat onze missie zo voorspoedig heeft en mogen verlopen. Het was voor iedereen een verrijking om dit mee te mogen maken. In Wijhe werden we onder grote belangstelling door familie en kennissen ontvangen. Het was voor iedereen geweldig om ieder gezond en wel weer te ontmoeten. De ervaringen werden over en weer uitgewisseld. Daarna ging ieder weer naar zijn of haar bekende plek met een flinke ervaring rijker.