Tijdens de jaarlijkse bestuurs-BBQ van Let’s Go! werd het ‘toetje’ tussen Bert en Dick neergezet. Maak één van jullie het maar open. Dick begint de zwart-wit gestreepte doos te openen en kijkt sneaky onder de deksel naar het toetje: “Ik weet wat het is,” roept hij hard. Snel maakt hij het open, zodat ook de rest kan meegenieten: een taart met foto’s van 25 jaar Let’s Go!
De werkgroep Let’s Go! is ontstaan uit een initiatief van het Jeugd en Jongeren Pastoraat van de Verenigde Protestantse Kerk in Wijhe. In 1995 kwam uit een enquête naar voren dat de jeugd zich graag wil inzetten voor anderen/jongeren elders in de wereld. Via contacten met het Sophia ziekenhuis in Zwolle, kwamen we terecht in het plaatsje Laubere in Letland, waar een kindertehuis en internaat opgeknapt moest worden. Eén van de werkgroepleden is in het voorjaar 1996 het project in Laubere gaan bezoeken om te inventariseren wat voor werkzaamheden er verricht moesten worden. En zo geschiede: een groep jongeren met volwassenen reisde af naar Letland om de handen uit de mouwen te steken. Sindsdien is elke 2 jaar een groep afgereisd naar Letland (en later naar Roemenië) om zich in te zetten voor een ander.
Dick Mulder en Bert v.d. Streek zijn van begin af aan al betrokken bij deze klusreizen. Dick zorgde als buschauffeur er altijd voor dat de groep veilig op plaats van bestemming kwam en eenmaal daar stak hij ook graag de handen uit de mouwen. En voor Bert was geen straatje die gelegd moest worden of opknapbeurt van een gebouw, speelterrein of bankje te groot om aan te pakken. Maar ook bij de acties in Wijhe e.o. om geld in te zamelen om deze reizen te financieren waren en zijn beide heren van de partij. Oliebollen bakken, statiegeldflessen inzamelen, pepernoten verkopen, peren plukken of op de kerstmarkt staan. Zij het niet voor, dan wel achter de schermen.
Als dank voor hun betrokkenheid kregen beiden een fotolijst met waardevolle herinneringen aan 25 jaar Let’s Go!. “Geweldig,” zeggen beide heren glunderend naar de vele foto’s. Bert wijst een foto aan waar hij met een kleine Letse jongen op de straat zit. “Deze foto betekent zoveel voor mij. Die jongen en ik konden niet met elkaar communiceren, maar ik had wel een rolletje mentos om met hem te delen. Een paar jaar later kwam ik die jongen weer in Letland tegen en nog steeds konden wij niet met elkaar praten, maar toch wisten wij allebei waar we het over hadden. Zo bijzonder. Dank jullie wel!”
Nou heren, bij deze willen wij, als stuurgroep, jullie bedanken voor jullie inzet, humor en betrokkenheid de afgelopen 25 jaar. Op naar nog meer mooie klusreizen en acties.